ฝึกเดินลำพังถ้าไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Ailie662]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากแค่นั้น

ราว การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากเพียงแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมต้องรู้ถนอม เพราะ เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งที่ล้้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกห่อเ.่ยวถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่เมื่อร้องจนสาแก่ใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความสัมพันธ์ไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักเพียงใดเนื่องจากมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ ก็เลยอย่ า ไปมุ่งหวังว่าจะมีใครกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขแม้ใครคนหนึ่งไม่มีค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกปลดปล่อย

ฝึกวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

จงศึกษาที่จะชื่นชอบคนที่ความสามารถ แล้วก็ถ้าคุณคิดว่าตนเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกอกน้อยใจ เพราะว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเสมือนคนอื่นๆปกติ

บิดามารดาคือคนที่รักรวมทั้งประสงค์ดีต่อคุณมากที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแม้กระนั้นไม่สงส ารบิดามารดาเหรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

ด้วยเหตุว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอาขั้นตอนการเก่าๆมาขจัดปัญหา คนสองคน

รักกันอาจไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นมิได้พึงพอใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เนื่องจากทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่ต้องเ ดินเหมือนกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนกระทั่ง

ที่หมาย อย่ า ให้ผู้ใดกันผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งสิ้นใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของมนุษย์ ถือกำเนิดขึ้นจากการเกลียดที่จะอยู่คนเดียว
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/